Stoor me (niet), ik zit in the zone
Softwareguru Robert “Uncle Bob” Martin raadt het in The Clean Coder ontwikkelaars af om muziek te luisteren onder het programmeren.
Waarom? Muziek zorgt ervoor dat je in the zone raakt. Je bereikt dan een gemoedstoestand waarin de code automatisch uit je vingers lijkt te vloeien. Daar waar je normaliter zit te zwoegen op algoritmen en class-designs, lijkt de volgende regel nu volkomen vanzelfsprekend te volgen op de vorige.
En dat is nu precies wat je niet wil.
Huh?
Die argumentatie is op het eerste gezicht ontzettend tegenintuïtief. Wie zich wel eens in the zone heeft bevonden, kan bevestigen dat zijn/haar productiviteit veel hoger ligt dan outside the zone. Gevoelsmatig is the zone precies waar je in wil zitten.
Dat is een breed gedragen standpunt. In Fundamentals of Software Architecture (één van de beste boeken over software ontwikkeling die ik in 2020 las) besteden auteurs Mark Richards en Neal Ford zelfs expliciet aandacht aan dit fenomeen wanneer ze advies geven over het inplannen van vergaderingen. Plan die aan het begin van de ochtend of aan het eind van de middag, zeggen ze, want midden op de dag haal je ontwikkelaars uit the zone!
Op zoek naar de beste oplossing
Martin is echter onverbiddelijk. Want op het moment dat je in the zone bent, luidt zijn argument, houd je op kritisch te denken. Je bent niet meer bezig met het vinden van de beste manier is om het probleem op te lossen dat je voor je hebt liggen. Wat je aan het doen bent, is de eerste oplossing te implementeren die in je opkomt.
De productiviteit die je als ontwikkelaar ervaart, is daarom ook schijn. Ja, je schrijft als een razende regels code. Maar de kans is groot dat je later, wanneer je kritische vermogens weer terug zijn gekeerd, de code die je hebt geschreven toch weer mag herschrijven. En deze keer mét de unit tests waar je je in je gedachteloze toestand niet mee bezig wou houden.
Is dat het toppunt van productiviteit? Zo bezien klinkt Martins standpunt een stuk minder intuïtief.
In of uit the zone?
Desalniettemin, negen van de tien keer dat ik aan het programmeren ben, luister ik muziek. En hetzelfde geldt voor mijn collega’s. Ik ken welgeteld één ontwikkelaar die ik nooit met oortjes in heb zien coderen. Eerlijk is eerlijk, dat is wel meteen de beste ontwikkelaar met wie ik ooit heb mogen samenwerken… maar toch.
Dusseh… vraagje, mag ik je even storen? Vind je dat je als ontwikkelaar in the zone moet willen zijn?