Edwin Wenink Appreciation Post
Ik danste onlangs bij een concert van Eefje de Visser en liep bij de uitgang Edwin Wenink tegen het lijf. Ik was niet meer nuchter, dus we hadden een goed gesprek over het feit dat Eefje - ik mag Eefje zeggen - de meest sexy vrouw is in het Nederlandse taalgebied op mijn eigen vrouw na.1 - Althans, ik denk dat we het daar over gehad hebben, want mijn herinnering aan die avond is twee delen koortsachtige verliefdheid en drie delen nevel.
Edwin is een oud-studiegenoot van me en de hoofdverantwoordelijke voor de RSS-link in het menu rechtsboven. (Hint: het is die link die RSS heet.) “Ik krijg elke keer een mailtje als jij iets nieuws post!” bekende hij enthousiast. “Niet dat ik er ooit iets van lees, natuurlijk.” - Edwin is altijd eerlijk en dat waardeer ik soms.
Blog
Tijdens ons gesprek kwam ik erachter dat Edwin ook een blog heeft en de ochtend erop zelfs dat er een heleboel interessants op staat ook nog. Bij dezen dus, een momentje om de gedachtewereld van Edwin te waarderen.
Hij heeft bijvoorbeeld interessante blogs geschreven over complexiteit, het gebruik van de Monte-Carlosimulatie om PI te berekenen, en het Strategy- en Observer-ontwerppatroon. Ik vond de manier waarop zijn website comments afhandelt interessant om te lezen, vooral in contrast met mijn eigen - makkelijke, misschien zelfs wel luie? - oplossing. Meer filosofisch ingestelde ontwikkelaars doen er goed aan zijn reflecties op de begrippen “security” en “privacy”, en de vraag of cyberaanvallen oorlogsdaden zijn of niet te lezen.
En dan heb ik nota bene alleen nog maar doorgelezen tot begin 2019!
Aantekeningen
Maar voor deze blog wil ik vooral even inzoomen op de redenen die Edwin aandraagt om te bloggen, want deze zijn interessant om met de mijne te contrasteren. In één van zijn eerste blogs, About this website, schrijft hij:
As far as the content of this blog section of my site goes: I intend to use it as a mnemonic device. Over the years I have occupied myself with studying such diverse topics, only to realize that I can barely recollect half of it. So as a rule of thumb for this blog: if I spend a considerable amount of time on one topic, I should record it in this elaborate and weirdly public note-taking system.
Vertrouwen op je eigen geheugen is een waardeloze manier om informatie vast te houden. Wie zijn geld daarop inzet, gooit feitelijk een groot deel van zijn eigen kennis weg. Daaruit volgt: wie een bepaalde hoeveelheid tijd besteedt aan het onderzoeken van een bepaald onderwerp, doet er goed aan de uitkomsten daarvan vast te leggen. Dat is de enige manier om ervoor te zorgen dat de duurzaamheid van het onderzoek wordt gegarandeert. (Ik maakte een soortgelijk punt in deze blog.)
Zijn insteek is wel een iets andere dan de mijne. Edwin schrijft een blog als hij een aanzienlijke hoeveelheid tijd aan een onderwerp heeft besteedt. Zelf blog ik twee keer per week, of ik die week nu veel tijd aan studie heb besteed of niet. Het idee daar achter zet ik in deze blog uiteen.
Verwerking
Edwin heeft zich, net als mij, voorgenomen om die gedachten vast te leggen in wat hij een “elaborate and weirdly public note-taking system” noemt. Maar dat is iets wat niet noodzakelijkerwijs volgt uit de beperkingen van het geheugen. Waarom zou je het niet laten bij het maken van aantekeningen voor jezelf?
Ik geloof dat het antwoord ligt in het feit dat de waarde van die aantekeningen liggen in de verwerking ervan.2 Wie vakliteratuur alleen maar leest en aantekeningen maakt, onthoudt de literatuur misschien wel beter, maar haalt er weinig waarde uit. Informatie opdoen zonder deze toe te passen, is een oefening in luchtfietsen.
Interactie
Daaruit volgt uiteraard niet dat de aantekeningen per se in een blog moeten worden verwerkt. Je zou ze immers ook in een aantekeningenboekje voor jezelf uit kunnen werken, of in je dagelijkse ontwikkelwerkzaamheden (aangenomen dat je onderzoek doet naar zaken gerelateerd aan softwareontwikkeling, uiteraard). De waarde van het specifiek het bloggen komt naar voren in What is the purpose of this website?:
[T]he bottom-line is that what makes my website personal for me is not only that it contains personal content, but that it facilitates more meaningful interaction with people than so-called “social” media (and that does not mean more interaction). For me, the point of my blog is to help me shape my thoughts on topics of interest, but specifically in such a way that I can involve others in this process. The overarching goal is to enable dialogue and interaction with other people through a sensible digital identity, whether that means reinforcing existing relations or perhaps making new ones.
De openbaarheid van een blog is één van haar sterkste aspecten. Want die openbaarheid stelt anderen in staat om zich een mening over jouw gedachten te kunnen vormen, en ze te corrigeren of verrijken. Een blog faciliteert interactie - en daarmee verschilt het essentieel van iets als een aantekeningenboekje.3
Code kan een interactie faciliteren - dat is waar code reviews immers voor zijn -, maar heeft dat nooit als belangrijkste doel. Integendeel, wanneer code een gesprek op gang brengt, dan is dat vaak een teken dat er iets mis is met de code, bijvoorbeeld in termen van leesbaarheid of performance.
Imperfectie
Een tweede voordeel van bloggen, ligt hem in het feit dat ze imperfect mogen zijn. Ik citeer opnieuw uit What is the purpose of this website?:
As for the content of the blogs, I consider them to be an exercise in imperfection. They are not as unstructured as notes, but neither are they fully developed like articles. They are somewhere in between, more like essays in their original sense: they are attempts, exercises in writing and thinking that do not shy away from incompleteness. It’s yet another reason why I like to think of them in terms of a dialogue: in real conversations answers are not known in advance; they can be confused, open-ended. It is no coincidence that blog writing has such a conversational style. It reflects thinking on-the-way (yes, that is a reference to Heidegger), and in one sense it is a text that ideally does not want to be written down. Its conversational style is a resistance to the suggestion of completeness that accompanies writing, and tries to be spoken language: a voice amongst other voices.
Je merkt in deze passage dat Edwin een filosoof is - en niet alleen vanwege de verwijzing naar Heidegger. Het schrijven van blogs is een manier om ideeën uit te proberen, zonder op voorhand te hoeven weten of het ingeslagen pad ergens naar leidt of niet. Een blog is een plek om vragen te stellen zonder er een definitief antwoord op te hoeven geven. Je mag er naast zitten in een blog - want het is een stapsteen is in het leerpoces, niet het eindresultaat ervan.
Het is een echo van het platoonse idee (met kleine letter) dat echte filosofie plaatsvindt in levendige gesprekken tussen individuen, niet in declaratieve, “dode” teksten. Met dien verstande, dat het gesprek hier plaatsvindt, op digitaal papier - tussen de schrijver en zichzelf.
Waarde
Dat maakt van bloggen een bij uitstek persoonlijke activiteit. Blogs schrijven - maar ook: je blog maken in de zin van eigenhandig boetseren - is een digitale expressie van het zelf. Edwin schrijft:
We need people to make their own websites again to keep the web an interesting and diverse place, and offer some resistance against the boring uniformness of yet another generic Wordpress blog or Facebook page.
Waarvan akte. Toffe blog, Edwin!
-
Voor het eerste deel van die stelling, zie bewijsstuk A, B, C, D en E. En wat mijn vrouw betreft, dat zul je maar op mijn woord moeten geloven. ↩︎
-
Strikt genomen is een blog daarom ook niet een note-taking system. Het maken van aantekeningen gaat vooraf aan het schrijven van een blog. Of, als er vooraf geen aantekeningen worden gemaakt: het schrijven van een blog transformeert de “aantekeningen” onmiddellijk tot een verwerking ervan. Maar dat is een punt dat grenst aan pedanterie - en die grens misschien zelfs wel overschreidt. ↩︎
-
Toen ik mijn vijf voordelen van bloggen uiteenzette, heb ik dit voordeel echter bewust weggelaten. Niet omdat ik het niet belangrijk vind - integendeel! -, maar omdat dit veronderstelt (1) dat je lezers hebt en (2) dat ze geëngageerd en mondig genoeg zijn om met je in discussie te gaan over je ideeën. Beide zijn niet vanzelfsprekend, zeker niet voor beginnende bloggers. ↩︎