Waarom ik een stapje terug doe
Het is het eind van het jaar, en dat is altijd een mooi moment om te reflecteren. - Een nog mooier moment, bedoel ik, want reflecteren doe ik aan de lopende band - onder andere middels mijn blogs. Het afgelopen jaar heb ik elke week twee blogs geschreven1 over alles wat mij interesseert aan softwareontwikkeling, en dat heb ik met veel plezier gedaan. Het komend jaar doe ik daarom logischerwijs een stapje terug en ga één keer per week bloggen.
Middel
Ik doe dat niet omdat ik niet voldoende materiaal heb om twee keer per week iets te schrijven. Een gebrek aan materiaal is nooit het probleem geweest. Wie goed oplet, vindt in zijn dagelijkse werkzaamheden voldoende stof om over na te denken. En wie daarnaast af en toe een boek leest, een filmpje bekijkt of een conferentie bezoekt, zit al helemaal gebakken.
Toch merkte ik dat het schrijven van twee blogs per week op een gegeven moment steeds meer een klus begon te worden. Het enthousiasme dat ik er de afgelopen anderhalf jaar voor op wist te brengen, is in de loop van de tijd gaan tanen - niet weg, absoluut niet: tanend. Dat is een signaal, geloof ik, en daar geef ik bij dezen gehoor aan.
Twee blogs per week schrijven is een middel, geen doel op zich. Het is belangrijk om dat in het achterhoofd te houden.
Boeken
En het middel is andere dingen in de weg gaan zitten die ik óók graag zou willen doen. Mijn favoriete boek van dit jaar heb ik bijvoorbeeld niet uit weten te lezen. (Waarbij “uitlezen” betekent: het boek doorploegen terwijl ik meeschrijf en experimenteer in mijn IDE.) Dat heeft verschillende oorzaken, natuurlijk. Het gebrek aan aaneengesloten tijdvakken waarin ik me zuiver op het boek kon concentreren, was daar één van.
Alle zelfstudietijd ging naar het schrijven van twee blogs, waardoor het ontwikkelen van nieuwe programmeervaardigheden in het geding kwam. Wie meer proza schrijft dan code, maakt zich wel de noodzakelijke concepten eigen, maar slaat hen niet op in het spiergeheugen. - Er is meer dan alleen begrip nodig om een goede programmeur te zijn.
Naast Functional Programming in C# ligt Hugo in Action al tijden op de plank. Als ik me in dat onderwerp wil verdiepen, dan zal ik daar meer tijd voor vrij moeten maken.
Overigens heeft deze blog daar niet alleen maar nadeel van. Ik verwacht de lessen die ik uit Hugo in Action opdoe op termijn toe te kunnen passen op dotkarl. Ik wil bijvoorbeeld al tijden een zoekfunctionaliteit inbouwen op deze site, dus… *bladert boek door* …hoofdstuk 10, here I come!
Praatjes
Naast boeken en programmeren, heeft zich de afgelopen maanden een nieuwe interesse gemanifesteerd. Na een goed jaar aan Developer Meet-ups te hebben georganiseerd, ben ik tot de conclusie gekomen dat spreken over softwareontwikkeling net zo leuk is als schrijven erover. (En de twee liggen in elkaars verlengde, natuurlijk. Vóórdat ik ergens over durf te spreken in het openbaar, zorg ik dat ik beslagen ten ijs kom door eerst mijn gedachten op papier te hebben gezet!)
Goed, laat ik maar meteen mijn ambitie voor 2023 uitspreken - dat hoort immers ook bij het eind van het jaar. Ik wil komend jaar graag wat vaker in het openbaar spreken over mijn vakgebied. Ook het voorbereiden van zulke praatjes vraagt wat meer tijd die ik niet per se in het schrijven van blogs zal steken. Maar ook hier geldt: de blogs zijn slechts een middel, niet een doel op zich. Of ik mijn observaties nu in schrift verwerk, of in PowerPoints, ik zal niet minder met softwareontwikkeling bezig zijn.
De eerste stap in die ambitie is trouwens al gezet: op 28 februari verzorg ik een praatje over tests als documentatie bij gebruikersgroep Nimma.Codes. Mocht je in de buurt zijn, sluit dan vooral aan - er is pizza en bier! En zo niet, dan hoop ik je het komend jaar - één keer per week - op dotkarl te mogen verwelkomen.
De beste wensen! :-)
boeken · bloggen · dotkarl · zelfstudie